Na 15 jaar kwam er een einde aan het tv-programma De Wereld Draait Door (DWDD). Ik heb er altijd met veel plezier naar gekeken, vooral vanwege de muzikale bijdragen en het lenige taalgebruik van de presentator Matthijs van Nieuwkerk. Het was wel een moment om bij stil te staan.
Reden voor een gedichtje.
Tot zover
We hebben gelachen
gehuild en genoten
over mensen die jij ter tafel bracht
de serieuze of vreemde kwasten
de kunstenaars en de malloten
We maakten kennis met de goede
en de keerzijde van het bestaan
gastvrij verstond je de kunst
nieuwsgierig vrolijk en tot op de spits
bewogen en soms aangedaan
We leerden nieuwe mensen kennen
serieuze mensen met een scherpe mening
mooie mensen, duffe mensen
ontroerende mensen
mensen die zorgden voor entertaining
We leerden nieuwe woorden kennen
een schat aan informatie
ondergesneeuwd of bijzonder
alles wat anders was
zorgde jij voor acceptatie
We luisterden met gewillig oor
naar al die gekke verhalen
naar al die mooie muzikanten
die jij in vijftien jaar
wilde en mocht onthalen
We hebben gelachen
gehuild en daadwerkelijk genoten
maar in het wereldvenster van café van Nieuwkerk
is helaas het bordje omgedraaid
van open naar gesloten
Bedankt Matthijs!
Reacties