Op haar eigen plekje op de bank
is vandaag onze dappere hond
Luka de Poeka Bloem fan de Beimastrjitte
rustig ingeslapen
Luka werd 14 jaar
(lees verder onder de tekening)
Je wist je taak maar al te goed
Het brengen van plezier en levensmoed
Jij was onze mascotte, onze heilsoldaat
Maar bovenal een troostkameraad
Hondje-altijd-blij zoals je was
Een verlegen meisje, soms een wildebras
Het vrolijke bouquetje in onze straat
Iedereen begroeten was je dagelijkse daad
Met al dat haar, dansend in de wind
Verborg je jouw ontroerend mooie ogen
Ach, die rommelige, grijze rastavacht
Je was zo aaibaar, zo fijn, zo zacht
Je sjokte braaf achter ons aan
Of wij achter jou, want je kende de weg
Elk bosje, elk vriendje om de hoek
Daar moest en zou je even op bezoek
Je kon blaffen, snurken, piepen
Maar ook praten als we naar je riepen
Je kon dromen, je kon proesten
Trillen, als we naar de dierenarts toe moesten
Twee keer eerder lag je uitgeteld
Het leek gedaan met onze kleine held
Maar je krabbelde weer op en door
Wiebelig op je pootjes, je koppie der voor
Ruim 14 jaar was je ons maatje
Onze metgezel in al die jaren
Een kippenvelliedje was dat het ‘m deed
Vandaar dat je naar een zanger heet
Maar met de jaren kwamen de kwalen
Je oogjes vol staar staarden blind
Naar een wereld die je op de valreep
Niet langer meer helemaal begreep
Luka de Poeka Bloem fan de Beimastrjitte
Wy sille dy nea wer ferjitte
Je blijft altijd in onze dromen
Voor altijd gewoon bij ons wonen
Vaarwel, slaap zacht, lieve Luka
Dag kanjer, dag does,
Dankjewel voor al die mooie jaren
Dag lieve, lieve Loes
12-05-2003 | 26-01-2018
is vandaag onze dappere hond
Luka de Poeka Bloem fan de Beimastrjitte
rustig ingeslapen
Luka werd 14 jaar
(lees verder onder de tekening)
Je wist je taak maar al te goed
Het brengen van plezier en levensmoed
Jij was onze mascotte, onze heilsoldaat
Maar bovenal een troostkameraad
Hondje-altijd-blij zoals je was
Een verlegen meisje, soms een wildebras
Het vrolijke bouquetje in onze straat
Iedereen begroeten was je dagelijkse daad
Met al dat haar, dansend in de wind
Verborg je jouw ontroerend mooie ogen
Ach, die rommelige, grijze rastavacht
Je was zo aaibaar, zo fijn, zo zacht
Je sjokte braaf achter ons aan
Of wij achter jou, want je kende de weg
Elk bosje, elk vriendje om de hoek
Daar moest en zou je even op bezoek
Je kon blaffen, snurken, piepen
Maar ook praten als we naar je riepen
Je kon dromen, je kon proesten
Trillen, als we naar de dierenarts toe moesten
Twee keer eerder lag je uitgeteld
Het leek gedaan met onze kleine held
Maar je krabbelde weer op en door
Wiebelig op je pootjes, je koppie der voor
Ruim 14 jaar was je ons maatje
Onze metgezel in al die jaren
Een kippenvelliedje was dat het ‘m deed
Vandaar dat je naar een zanger heet
Maar met de jaren kwamen de kwalen
Je oogjes vol staar staarden blind
Naar een wereld die je op de valreep
Niet langer meer helemaal begreep
Luka de Poeka Bloem fan de Beimastrjitte
Wy sille dy nea wer ferjitte
Je blijft altijd in onze dromen
Voor altijd gewoon bij ons wonen
Vaarwel, slaap zacht, lieve Luka
Dag kanjer, dag does,
Dankjewel voor al die mooie jaren
Dag lieve, lieve Loes
12-05-2003 | 26-01-2018
Reacties